Zugspitze jest najwyższym szczytem Niemiec. Bardzo niewiele mu brakuje by był trzytysięcznikiem. Zugspitze ma wysokość 2962 metrów. Góruje nad otaczającymi go pasmami również w aspekcie atrakcyjności wejścia. Szlak na Zugspitze jest odrobinę wymagający, tak pod względem technicznym, jak i wydolnościowym. Nie jest to jednak poziom trudności nieosiągalny dla przeciętnego turysty górskiego.
Wyjazd na Zugspitze to świetny pomysł dla wszystkich, którzy dotychczas wędrowali po łatwiejszych i niższych górach, a teraz chcą się dalej rozwijać. Wchodząc na Zugspitze będą mieć możliwość przejścia pierwszej trasy via ferrata, jak również zaliczyć wędrówkę po lodowcu, grań skalną, no i wreszcie zobaczyć jak to jest przebywać na wysokości rzędu 3000 metrów.
Trasa na Zugspitze nie jest na żadnym z odcinków szczególnie trudna. Poszczególne etapy: trekking, lodowiec, via ferrata oraz grań Zugspitze, nie są przesadnie męczące. To samo dotyczy wysokości Zugspitze. Dużym atutem trasy na Zugspitze, szczególnie dla osób początkujących, pierwszy raz wspinających się na tak poważną górę, jest kolejka. Osoby te nie muszą schodzić na rezerwach energetycznych via ferratą i lodowcem. Wystarczy wsiąść do kolejki na szczycie Zugspitze i w ciągu 15 minut jesteśmy na dole, w rejonie parkingu.
Wyjazd na Zugspitze jest zatem świetnym pomysłem dla każdego, kto chciałby przeżyć po raz pierwszy prawdziwą przygodę wysokogórską. Jednak również dla zaawansowanych turystów górskich trasa na Zugspitze z pewnością nie będzie nudna. Widoku zapierające dech w piersiach gwarantują, że z pewnością niejeden turysta będzie chciał ponownie wybrać się w malownicze okolice Zugspitze.
Opis
Zugspitze leży w Alpach Bawarskich. Zugspitze znajduje się na granicy Niemiec i Austrii. Na szczyt Zugspitze można wejść od strony każdego z tych państw. Najłatwiejsza trasa na Zugspitze wiedzie od strony Austrii. Nie jest ona jednak całkiem łatwa: jest to trekking z elementami via ferraty.
Zugspitze liczy sobie 2962 metry wysokości. Zatem Zugspitze jest prawie trzytysięcznikiem. Zugspitze jest najwyższym szczytem Niemiec, należy także do Korony Europy. Zugspitze jest szczytem o dużym przewyższeniu. Parking, z którego startujemy na Zugspitze położony jest na niespełna 700 metrach n p. m. Zatem aby dojść do szczytu Zugspitze musimy pokonać ponad dwa kilometry w pionie.
Gdybyśmy musieli schodzić ze szczytu, wejście na Zugspitze w ciągu jednego dnia byłoby wyzwaniem dla wytrenowanych sportowców. Ponieważ jednak na szczyt Zugspitze wjeżdżają kolejki, zarówno od strony Niemiec jak i Austrii, w dół nie trzeba schodzić o własnych siłach, można zjechać kolejką. Dzięki temu wycieczkę na Zugspitze da się zrealizować w jeden dzień.
Będzie to od 7 do nawet 12 godzin wysiłku, dlatego do wspinaczki na Zugspitze musimy przystąpić wypoczęci i wyspani. Jeśli zatem dojeżdżamy pod Zugspitze np. z Polski, musimy do wycieczki doliczyć jeden dzień na dojazd, a następnie wyspać się na dole przed zdobywaniem szczytu. Z dojazdem i powrotem wyjazd na Zugspitze zamknąć można zatem w trzech dniach.
Grupa
Czas
Góry
Aktywność
Zespoły
Cena
Kraj
Poziom
Program wyjazdu
Dzień 1 – dojazd we własnym zakresie do miejscowości Lermoos w Austrii przy granicy niemieckiej, u stóp Zugspitze. Możliwość dojazdu z prowadzącym wyprawę, wyjazd wcześnie rano z Krakowa. Nocleg w namiotach na campingu.
Dzień 2 – przejazd na stronę niemiecką, wyruszenie nad ranem z parkingu w Grainau na Zugspitze. Szlak najpierw wiedzie przez sławny malowniczy wąwóz Höllentalklamm, następnie urozmaiconym terenem: najpierw podejściem trekkingowym, później pierwszym łatwym trawersem o charakterze via ferraty, następnie prostym, lecz często wymagającym użycia raków lub raczków lodowcem Höllentalferner, dalej widokową, choć nietrudną (wycena B/C na skali od A do F) via ferratą oraz w górnych partiach skalną granią, aż na szczyt, na którym spotykamy cywilizcję pod postacią schroniska, kolejki i licznych wywiezionych nią turystów. Następnie zjazd kolejką linową nad jezioro Eibsee i dalej tramwajem linowym w rejon parkingu. Cały atak szczytowy powinien zająć ok. 8-10h. Następnie przejazd na camping do Lermoos na nocleg.
Dzień 3 – rano zwiedzanie miasteczka i okolicy, następnie powrót do domów. Dla chętnych możliwość powrotu samochodem do Polski z prowadzącymi wyprawę.
Cena wyjazdu zawiera
- opiekę 1 prowadzącego na 3 – maksymalnie 4 osoby
- 2 noclegi na campingu w Lermoos w namiotach zapewnionych przez BluEmu
- śniadania w standardzie turystycznym na campingu w Lermoos w sobotę i niedzielę
- wypożyczenie sprzętu via ferratą: kask, uprząż, lonża via ferratą
- bilety na zjazd kolejką z Zugspitze po wejściu na szczyt
- ubezpieczenie rozszerzone o uprawianie sportów wysokiego ryzyka
- składkę na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny
Cena wyjazdu nie zawiera
- dojazdu do miejscowości Grainau w Niemczech i Lermoos w Austrii oraz powrotu
- opłaty klimatycznej na campingu
- ew. wycieczek fakultatywnych, posiłków nie ujętych w programie
Zugspitze jest najwyższym szczytem Niemiec. Nazwa Zugspitze wzięła się od schodzących często ze szczytu lawin – po niemiecku Lawinenzüge. Szczyt Zugspitze liczy sobie 2962 metry wysokości. Niewiele zatem brakuje aby Zugspitze był trzytysięcznikiem. Zugspitze leży w Alpach Bawarskich. Przez wierzchołek Zugspitze przebiega granica pomiędzy Niemcami a Austrią. Na Zugspitze znajduje się ośrodek narciarski. Kolejki linowe na Zugspitze działają nie tylko zimą, ale i w sezonie letnim, umożliwiając dotarcie na szczyt Zugspitze wszystkim, którzy nie są w stanie wspiąć się na Zugspitze samodzielnie. Z kolei turyści, wspinający się na Zugspitze, nie muszą martwić się o to, czy wystarczy im sił na zejście ani też jak zejść z Zugspitze w razie załamania pogody. Większość turystów po zdobyciu wierzchołka Zugspitze zjeżdża z niego na dół właśnie kolejką.
Zugspitze jest szczytem dostępnym dla turystów. Wiedzie na wierzchołek Zugspitze kilka tras turystycznych o różnym stopniu trudności. Choć kilka spośród tras na Zugspitze w dużej mierze wiedzie terenem trekkingowym, to jednak należy pamiętać, że nie ma tam ten szczyt łatwej ścieżki. Każdy ze szlaków na Zugspitze jest wymagający kondycyjnie oraz technicznie. Szlak na Zugspitze z Niemiec rozpoczyna się na parkingu ponad miejscowością Grainau. Z kolei trasa turystyczna prowadząca na wierzchołek Zugspitze z Austrii rozpoczyna się w miejscowości Lermoos. Obydwa punkty wypadowe na Zugspitze oddalone są od siebie o ok. 20 kilometrów. Dlatego mając do dyspozycji samochód możemy zawsze dobrać trasę wejścia na Zugspitze do prognoz pogody i naszych własnych możliwości kondycyjnych oraz umiejętności technicznych.
Fot. Aleksandra Dzik
Fot. Aleksandra Dzik
Wejście każdą z tras na Zugspitze wymaga też użycia podstawowego sprzętu alpinistycznego. Nawet najłatwiejsze szlaki na Zugspitze prowadzą przez sporą część trasy terenem eksponowanym. Trasa na Zugspitze od strony Niemiec posiada dwa odcinki via ferraty. Pierwszy z nich to efektowna drabinka a później przejście po widokowych kotwach wbitych w skałę. Ten odcinek via ferraty na Zugspitze jest jednak bez porównania krótszy od odcinka górnego. Górna via ferrata na Zugspitze rozpoczyna się powyżej lodowca, którym przechodzimy w rakach ok. 300 metrów przewyższenia. Ta via ferrata na Zugspitze jest dosyć długa. Jej przejście aż do wierzchołka Zugspitze, na który wyprowadza, to około dwóch godzin.
Czas przejścia via ferraty na Zugspitze zależy od naszych umiejętności, ale też od liczny innych turystów wspinających się na Zugspitze oraz posiadanych przez nich umiejętności. W lecie, szczególnie w weekendy, należy się liczyć, że na tej trasie na Zugspitze mogą tworzyć się korki. Możemy więc na tym odcinku via ferraty na Zugspitze spędzić około 2 godzin.
Via ferrata na drodze niemieckiej na Zugspitze posiada trudności od A do B/C. Najtrudniejszy technicznie odcinek via ferraty na Zugspitze to początek via ferraty nad lodowcem w górnych partiach Zugspitze. Przejście całej trasy na Zugspitze zajmuje od około 7 do nawet 12 godzin. Mowa tutaj tylko o wejściu na Zugspitze, skąd zjeżdżamy kolejką. Czas wycieczki na Zugspitze w obie strony będzie na pewno o kilka godzin dłuższy.
Trasa niemiecka na Zugspitze, choć bardziej wymagająca, posiada inne atuty. W niższych partiach wędrujemy na Zugspitze przez sławny wąwóz Hollentalklamm, czyli w tłumaczeniu na język polski Piekielny Wąwóz. Ścieżka na Zugspitze wiedzie głębokim wąwozem, prowadząc częściowo przez tunele malowniczo wydrążone w krasowych skałach Zugspitze przez pasterzy i poszukiwaczy skarbów, którzy w dawnych wiekach przedostawali się tędy w wyższe partie masywu Zugspitze. Inną atrakcją tej drogi na Zugspitze jest położone na ok. 1400m n.p.m. schronisko. Rezerwując w nim nocleg możemy rozłożyć wspinaczkę na Zugspitze na dwa dni. To umożliwi nam zobaczenie wąwozu Hollental na Zugspitze za dnia. Chcąc wejść na Zugspitze w jeden dzień mijamy bowiem wąwóz na ogół jeszcze po ciemku lub bladym świtem.
Trasa na Zugspitze od strony Austrii jest łatwiejsza. Także ona jednak posiada odcinki via ferratowe, konieczne do przebycia aby stanąć na wierzchołku Zugspitze. Początkowo ścieżka na Zugspitze ma charakter trekkingowy. Następnie ścieżka na Zugspitze prowadzi piargami. Z drogi na Zugspitze otwierają się wspaniałe widoki. W wyższych partiach Zugspitze trasa wiedzie terenem skalnym. Nie jest on aż tak eksponowany jak na trasie niemieckiej na Zugspitze. Via ferrata na tej trasie na Zugspitze ma poziom trudności A, maksymalnie B. Nie ma także na tej trasie na Zugspitze konieczności przekraczania lodowca. Niemniej jednak aby zdobyć Zugspitze od strony Austrii także potrzebny jest sprzęt via ferrata oaz pewne doświadczenie oraz umiejętność szybkiego poruszania się w terenie skalnym na Zugspitze.
Fot. Aleksandra Dzik
Fot. Aleksandra Dzik
Wspinaczka na Zugspitze nie jest więc zalecana dla osób cierpiących na lęk wysokości lub lęk przestrzeni. Natomiast przeciętnie sprawny turysta górski wyposażony w odpowiedni sprzęt oraz posiadający niezbędne doświadczenie i umiejętności, bądź będący pod opieką przewodnika, spokojnie powinien na Zugspitze sobie poradzić.
Turysta chcący zdobyć Zugspitze powinien wyposażyć się w niezbędny sprzęt. Jest nim lonża via ferrata na Zugspitze, uprząż wspinaczkowa na Zugspitze oraz kask na Zugspitze. Konieczne jest też posiadanie odpowiedniego plecaka na Zugspitze, odzieży górskiej, a także – jeśli nie wspinamy się na Zugspitze z przewodnikiem a samodzielnie – liny wspinaczkowej na Zugspitze.
Wspinaczka jedną z turystycznych tras na Zugspitze zajmie nam od 7 do nawet 12 godzin. Będą to godziny intensywnego wysiłku podczas wspinaczki na Zugspitze. Dlatego do wejścia na Zugspitze przystąpić musimy w dobrej formie. Nie ma mowy o tym, aby wyruszać na Zugspitze bezpośrednio po przebyciu samochodem trasy z Polski. Z południa naszego kraju do Grainau lub Lermoos u stóp Zugspitze jedzie się około 12 godzin, a w okresie korków spowodowanych dużym ruchem turystycznym nawet dłużej. Dlatego najlepiej jest zanocować na campingu lub w pensjonacie u stóp Zugspitze, aby choć trochę odpocząć przed trasą na Zugspitze, na którą wyruszymy około 3:00 – 4:00 nad ranem.
Zakładając zjazd kolejką linową spokojnie powinniśmy zdążyć osiągnąć wierzchołek Zugspitze przed jej zamknięciem i zjechać na dół. Wyruszając na Zugspitze nad ranem powinniśmy też zdążyć przed burzami, które są bardzo niebezpieczne szczególnie podczas przebywania na via ferracie na Zugspitze. Jeżeli nie chcemy korzystać z kolejki aby zjechać z Zugspitze, to wówczas musimy być pewni, że jesteśmy w stanie utrzymać dobre tempo wspinaczki na Zugspitze, a najlepiej wyruszyć wcześnie, aby zdążyć przed korkami turystów wspinających się na Zugspitze. Dzięki temu wycieczkę w obie strony na Zugspitze uda nam się zrealizować w jeden dzień.
Będzie to Jeśli zatem dojeżdżamy pod Zugspitze np. z Polski, musimy do wycieczki doliczyć jeden dzień na dojazd, a następnie wyspać się na dole przed zdobywaniem szczytu. Z dojazdem i powrotem wyjazd na Zugspitze zamknąć można zatem w trzech dniach.
Oczywiście trasy turystyczne to nie jedyne drogi, którymi można dostać się na Zugspitze. Na Zugspitze prowadzi także kilka dróg wspinaczkowych. Najsłynniejszą z nich jest droga Jubiläumsgrat czyli po polsku Droga Jubileuszowa na Zugspitze. Wejście nią na Zugspitze jest marzeniem wielu wspinaczy. Droga Jubileuszowa na Zugspitze startuje z górnej stacji kolejki na pobliski szczyt Alpspitze. Następnie wspina się na wierzchołek Alpspitze i prowadzi dalej na Zugspitze.
Fot. Aleksandra Dzik
Fot. Aleksandra Dzik
Wspinaczka całą trasa na Zugspitze zajmuje ok. 12-15 godzin, przy czym należy pamiętać, że nie ma na tej drodze na Zugspitze zamontowanej na każdym eksponowanym odcinku stalowej liny jak na via ferracie ani licznych innych sztucznych ułatwień podobnych do tych, jakie zamontowano na turystycznych drogach na Zugspitze. Wspinaczka na Zugspitze granią Jubiläumsgrat prowadzi terenem o trudnościach maksymalnie III. Nie jest to więc bardzo trudna trasa wspinaczkowa na Zugspitze. Natomiast pokonanie jej i dotarcie nią do szczytu Zugspitze wymaga szybkiego poruszania się. Ponadto wspinaczka na Zugspitze granią Jubiläumsgrat prowadzi słabo ubezpieczonym, miejscami kruchym terenem, wymaga więc dobrej znajomości zasad asekuracji. W przypadku zbyt wolnej wspinaczki na Zugspitze możemy awaryjnie zanocować na grani Zugspitze w bezobsługowym schronie Höllentalgrat-Hütte
Dwie trasy turystyczne, którymi na Zugspitze wchodzi najwięcej osób – jedna prowadząca na Zugspitze od strony Niemiec i druga prowadząca na Zugspitze od strony Austrii – częściowo prowadzą via ferratami. Dodatkowo trasa na Zugspitze od strony niemieckiej prowadzi częściowo lodowcem. Nie jest on trudny, ale bez odpowiedniego sprzętu jego przejście często okazuje się niemożliwe, wiele zespołów przez to wycofuje, się spod szczytu Zugspitze.
Ponadto każda z dróg wejścia na Zugspitze jest wymagająca kondycyjnie. Dlaczego? Parking, z którego wyruszamy na Zugspitze od strony niemieckiej znajduje się na niespełna 700 metrach wysokości. Punkt startu szlaku wiodącego na Zugspitze z Austrii nawet jeszcze niżej. Aby stanąć na wierzchołku Zugspitze musimy zatem pokonać ogromne przewyższenie, ponad 2000 metrów w pionie.
Podchodząc na Zugspitze szybko zyskujemy kolejne metry wysokości, niemniej jednak zawsze trasa na Zugspitze jest poważnym wyzwaniem. Droga na Zugspitze jest długa, a ponadto wymaga szybkiego poruszania się. Jeżeli przemieszczamy się zbyt wolno, możemy nie zdążyć na ostatni wagonik kolejki, który odjeżdża z górnej stacji na szczycie około 17:00. Jeszcze bardziej niebezpieczna może być burza na Zugspitze. Nie możemy dopuścić aby burza złapała nas na długiej via ferracie, która prowadzi nas przez całe górne partie Zugspitze.
Fot. Aleksandra Dzik